Ο Allan Griff, σύμβουλος χημικός μηχανικός, αρθρογράφος για το PlasticsToday και αυτοαποκαλούμενος ρεαλιστής, βρήκε ένα άρθρο στο MIT News γεμάτο με επιστημονικά ψέματα.Μοιράζεται τις σκέψεις του.
Το MIT News μου έστειλε μια αναφορά για έρευνα που αφορούσε ζεόλιθους, πορώδη ορυκτά που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή προπανίου από σκραπ (ανακυκλωμένες) πολυολεφίνες με καταλύτη κοβαλτίου.Με εξέπληξε πόσο επιστημονικά λανθασμένο και παραπλανητικό ήταν το άρθρο, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την προέλευσή του στο MIT.
Οι πορώδεις ζεόλιθοι είναι γνωστοί.Εάν οι ερευνητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν το μέγεθος των πόρων τους για να παράγουν μόρια 3 άνθρακα (προπάνιο), αυτό είναι αξιοσημείωτο.Αλλά τίθεται το ερώτημα πόσο 1-άνθρακα (μεθάνιο) και 2-άνθρακα (αιθάνιο) περνούν και τι κάνετε με αυτά.
Το άρθρο υπονοεί επίσης ότι οι ανακυκλώσιμες πολυολεφίνες είναι άχρηστοι ρύποι, κάτι που είναι λάθος επειδή δεν είναι τοξικές στην κανονική στερεά τους μορφή — πολύ ισχυροί δεσμοί CC, μακριές αλυσίδες, χαμηλή αντιδραστικότητα.Θα ανησυχούσα περισσότερο για την τοξικότητα του κοβαλτίου παρά για τα πλαστικά.
Η τοξικότητα των στερεών πλαστικών είναι μια δημοφιλής εικόνα που βασίζεται στην ανθρώπινη ανάγκη να αντισταθεί στην επιστήμη, ώστε να μπορούμε να πιστεύουμε στο αδύνατο, το οποίο πηγαίνει πίσω στις ανέσεις της βρεφικής ηλικίας, όταν τίποτα δεν μπορεί να εξηγηθεί.
Το άρθρο αναμειγνύει το PET και το PE και περιλαμβάνει ένα σχέδιο (παραπάνω) ενός μπουκαλιού αναψυκτικού, το οποίο είναι κατασκευασμένο από PET, χημικά πολύ διαφορετικό από τις πολυολεφίνες και έχει ήδη ανακυκλωθεί πολύτιμα.Δεν είναι άσχετο, καθώς απευθύνεται σε ανθρώπους που βλέπουν πολλά πλαστικά μπουκάλια και πιστεύουν ότι όλα τα πλαστικά είναι επιβλαβή.
Το σχέδιο είναι επίσης παραπλανητικό καθώς δείχνει την τροφοδοσία ενός δακτυλίου (αρωματικού) πλαστικού και την κατασκευή προπυλενίου, όχι προπανίου.Το προπυλένιο μπορεί να αξίζει περισσότερο από το προπάνιο και δεν χρειάζεται πρόσθετα υδρογόνα.Το σχέδιο δείχνει επίσης την παραγωγή μεθανίου, το οποίο δεν είναι επιθυμητό, ειδικά στον αέρα.
Το άρθρο αναφέρει ότι τα οικονομικά στοιχεία για την παραγωγή προπανίου και την πώλησή του είναι πολλά υποσχόμενα, αλλά οι συγγραφείς δεν δίνουν ούτε στοιχεία για επενδύσεις ούτε λειτουργικά ούτε για τις πωλήσεις/τιμές.Και δεν υπάρχει τίποτα σχετικά με τις ενεργειακές ανάγκες σε κιλοβατώρες, κάτι που μπορεί να κάνει τη διαδικασία λιγότερο ελκυστική για πολλούς ανθρώπους με περιβαλλοντική σκέψη.Πρέπει να σπάσετε πολλούς από αυτούς τους ισχυρούς δεσμούς CC για να σπάσετε την αλυσίδα του πολυμερούς, ένα βασικό ελάττωμα στην πολύ προηγμένη/χημική ανακύκλωση εκτός από κάποια πυρόλυση.
Τέλος, ή στην πραγματικότητα πρώτα, το άρθρο επικαλείται τη δημοφιλή εικόνα των πλαστικών στους ανθρώπους (και τα ψάρια), αγνοώντας την αδυναμία πέψης ή κυκλοφορίας.Τα σωματίδια είναι πολύ μεγάλα για να διεισδύσουν στο τοίχωμα του εντέρου και στη συνέχεια να κυκλοφορήσουν μέσω ενός δικτύου τριχοειδών αγγείων.Και πόση σημασία έχει, όπως λέω συχνά.Τα πεταμένα δίχτυα μπορεί να είναι επιβλαβή για τα υδρόβια πλάσματα, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με το να πιάνετε ψάρια και να τα τρώτε.
Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να θέλουν να πιστεύουν ότι τα μικροπλαστικά είναι μέσα μας για να υποστηρίξουν την ανάγκη τους να αντισταθούν στην επιστήμη, η οποία τους στερεί την άνεση των θαυμάτων.Γρήγορα χαρακτηρίζουν το πλαστικό τοξικό γιατί είναι:
●αφύσικο (αλλά οι σεισμοί και οι ιοί είναι φυσικοί).
●μια χημική ουσία (αλλά όλα είναι φτιαγμένα από χημικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένου του νερού, του αέρα και εμάς).
●αλλάξιμο (αλλά το ίδιο ισχύει και για τον καιρό και το σώμα μας).
●συνθετικά (αλλά το ίδιο είναι και πολλά φάρμακα και τρόφιμα).
●εταιρική (αλλά οι εταιρείες είναι δημιουργικές και διατηρούν τις τιμές χαμηλές όταν ρυθμίζονται υπεύθυνα).
Αυτό που πραγματικά φοβόμαστε είναι ο εαυτός μας - η ανθρωποποίηση.
Δεν είναι μόνο οι αντιεπιστημονικές μάζες που σκέφτονται έτσι.Η δική μας βιομηχανία επενδύει σε προσπάθειες για να σταματήσει τη "πλαστική ρύπανση", όπως και οι πολιτικοί που βλέπουν σωστά την κατανόηση των μύθων σαν να κάνουν αυτό που θέλουν οι ψηφοφόροι.
Τα απόβλητα αποτελούν ξεχωριστό πρόβλημα από τη ρύπανση και η βιομηχανία πλαστικών μας μπορεί και πρέπει να μειώσει τις απώλειές της.Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα πλαστικά συμβάλλουν στη μείωση άλλων αποβλήτων - τροφή, ενέργεια, νερό - και αποτρέπουν την ανάπτυξη παθογόνων και τη μόλυνση, αλλά δεν προκαλούν κανένα.
Τα πλαστικά είναι σχετικά αβλαβή, αλλά οι άνθρωποι θέλουν να είναι κακά;Ναι, και τώρα ίσως καταλάβετε γιατί.
Ώρα δημοσίευσης: Δεκ-09-2022